سوخت جت نوعی سوخت هواپیما است که برای هواگردهای دارای موتور توربینی مانند هواپیماهای توربوجت، توربوفن و توربوپراپ و بالگردهای توربوشفت از آن استفاده می‌کنند.
موتورهای توربینی به طور کلی توانایی کاربرد سوخت‌های نفتی متنوعی را دارند اما تمام انواع سوخت جت امروزین انواعی از نفت سفید هستند که خلوص بالایی داشته و افزودنی‌هایی برای جلوگیری از خوردگی، زنگ زدن، انجماد در دمای پایین یا اشتعال در دمای بالا، به آنها اضافه شده‌است.
سوخت مناسب جت بایستی دمای اشتعال بالایی داشته باشد، رسوب نکرده و ایجاد زنگ‌زدگی نکند، ارزش حرارتی بالایی داشته، حمل‌ونقل و کار با آن ایمن باشد، به بخش‌های داغ توربین موتور آسیب نرساند و در هوای سرد نیز به خوبی جریان پیدا کند.
سوخت‌های جت برای هواپیماهای غیرنظامی به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند :
سوخت جت آ (A) و آ۱ (A1): سوخت جت A استاندارد سوخت جت در ایالات متحده است. و در نقاط دیگر دنیا از استاندارد A1 استفاده می‌شود. نقطه اشتعال هر دوی آنها بیاستی بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد و دمای خودآتشگیری آنها بالاتر از ۲۱۰ درجه باشد.
سوخت جت ب B : این نوع سوخت ترکیبی از حدودا ۳۰ درصد نفت سفید و ۷۰ درصد بنزین است. این نوع سوخت دمای انجماد پایین‌تری دارد و تا ۶۰ درجه زیر صفر یخ نمی‌زند. نقطه اشتعال آن هم پایین‌تر است و در نتیجه سوخت خطرناکتری محسوب می‌شود. این نوع سوخت عملکرد بهتری در هوای سرد دارد و فقط در هوای بسیار سرد مورد استفاده قرار می‌گیرد.