سیاست های جدید مورد نیاز برای حمایت از کشورهای آسیب پذیر

آذربایجان به دلیل انتقال جهانی به دور از سوخت های فسیلی می تواند بیش از 40٪ کسری در درآمد دولت را طی دو دهه آینده ببیند

اندیشکده Carbon Tracker مستقر در لندن خواستار کمک به کشورهای آسیب پذیر متکی به نفت برای دریافت حمایت بیشتر برای رسیدن به هدف کم کربن شدن در جهان است.

این سازمان معتقد است که برای کاهش تأثیرات در کشورهایی که با کاهش تقاضا برای نفت طی دو دهه آینده می توانند از لحاظ اقتصادی آسیب ببینند ، اقدام فوری برای سیاست گذاری لازم است.

پس از مدلسازی چندین سناریو ، این اندیشکده هشدار داده است که هفت کشور - آنگولا ، آذربایجان ، بحرین ، تیمور-لسته ، گینه استوایی ، عمان و سودان جنوبی - می توانند بیش از 40٪ کسری درآمد دولت در این دوره را بازبینی کنند. 12 کشور دیگر در معرض کمبود بالقوه بیش از 20٪ هستند. با هم ، در این19کشور بیش از 400 میلیون نفر زندگی می کنند.

اقداماتی که در سطح بین المللی انجام شده است می تواند به این کشورهای کوچک کمک کند تا برای آینده ای با تقاضای کمتر هیدروکربن آماده شوند.

آکسل دالمن ، تحلیلگر Carbon Tracker ، گفت: "برخی از این کشورها کاملاً فقیر هستند و سیستم هایی برای آماده سازی خود ندارند."

سه مورد از 19 مورد - چاد ، سودان جنوبی و نیجریه - در شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد ، که ترکیبی از امید به زندگی ، تحصیلات و درآمد سرانه است ، نمره بسیار پایینی دارند.

مقاوم سازی کشورها

دالمان گفت: "در بسیاری از این واحدهای نفتی به كمك فنی نیاز است زیرا در حال حاضر منابع زیادی به گونه ای نیست كه آنها را برای آینده مقاوم سازد." یک گزینه ایجاد صندوق های ثروتمند دولتی و سرمایه گذاری از درآمد حاصل از بنزین در زمان بالا بودن قیمت ها برای صرفه جویی در هزینه های بادآورده است. اما کشورها احتمالاً در زمینه سرمایه گذاری این پول و فرآیندهای پیچیده مانند طراحی سیستم های جدید مالیاتی یا ایجاد برنامه های مالی بلند مدت به راهنمایی نیاز دارند.

این چیزی است که کشورهای توسعه یافته می توانند به همراه سازمان های فوق ملی مانند صندوق بین المللی پول به آن کمک کنند. ایده های آسمان آبی شامل جمع کردن سود حاصل از مالیات کربن در کشورهای پیشرفته و تقسیم آنها با کشورهایی است که سعی در ایجاد تنوع دارند تا هر دو طرف از انتقال انرژی بهره مند شوند.

دالمن گفت: "قطعن این مسیردشواری است ، اما دور از دسترس نیستند."

مطالعه Carbon Tracker از سناریوی توسعه پایدار آژانس بین المللی انرژی (IEA) و قیمت واقعی نفت درازمدت با 40 دلار در هر بشکه تا 2040 به عنوان مدلی برای سناریوی "تقاضای کم کربن" استفاده شده است.

SDS یک تحول قابل توجه در سیستم انرژی جهانی را در نظر می گیرد که در آن جهان به طور همزمان سه هدف اصلی توسعه پایدار مربوط به انرژی IEA را ارائه می دهد. اینها دستیابی جهانی به انرژی ، کاهش تأثیرات شدید بهداشتی در آلودگی هوا و مقابله با تغییرات آب و هوایی است.

این مطالعه سناریوی "تقاضای کم کربن" را با مدل "انتظارات صنعت" بر اساس سناریوی سیاست های اعلام شده IEA مقایسه کرد که قیمت نفت در بلند مدت را 60 دلار در هر بشکه فرض می کند.

طبق سناریوی کم کربن ، کل درآمد جهانی نفت و گاز جهانی در طی دو دهه آینده در مقایسه با سناریوی "انتظارات صنعت" 51٪ یا 13 تریلیون دلار آمریکا کمتر خواهد بود.

کارلوس مانوئل سسپدس نیروگاه حرارتی در کوبا

این اندیشکده معتقد است که درآمد حاصل از صندوق های ثروتمند اقتصادی در کوتاه مدت خطرات برخی از این کشورها را کاهش می دهد ، اما اصلاحات قابل توجه در دهه آینده برای جلوگیری از صرف زودهنگام این بودجه بسیار مهم خواهد بود.

با کم شدن اعتماد هرچه بیشتر جهان به هیدروکربن ها ، هیچ راه حلی برای همه واحدهای پتروشیمی وجود ندارد.

با این حال ، تنوع و بازسازی دو استراتژی اصلی که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) اجرا کرده اند.

در این گزارش آمده است: "برخی از کشورهای ثروتمند خلیج فارس ، با آگاهی از این موضوعات گسترده ، برنامه هایی برای بازسازی سیستم های مالی ، تنوع بخشیدن به اقتصاد خود از طریق سرمایه گذاری مستقیم خارجی و توسعه صنایع داخلی تهیه کرده اند."

به عنوان مثال می توان به چشم انداز 2030 عربستان سعودی و دو استراتژی قطر اشاره کرد - چشم انداز ملی 2030 و تنوع اقتصادی و توسعه بخش خصوصی.

به عنوان مثال :عربستان سعودی قصد دارد 50٪ از انرژی خود را از طریق انرژی های تجدید پذیر تا سال 2030 تولید کند (تصویر: Alamy)

کشورهایی که منابع مالی کمتری دارند ، مموسسات ضعیف تر و صنعت داخلی مبتنی بر سوخت های فسیلی کمتری دارند ، احتمالاً تکرار چنین استراتژی هایی دشوارتر خواهند بود.

بانک جهانی اخیراً در کتابی به نام تنوع و همکاری در جهانی با کربن زدایی: استراتژی های آب و هوایی برای کشورهای وابسته به سوخت های فسیلی ، یک سری توصیه ها را برای اقتصادهایی که در معرض افت درآمد نفت هستند ، ارائه داده است.

یکی از توصیه های اصلی آن سرمایه گذاری در پروژه هایی بود که از اقتصاد غیرنفتی حمایت می کنند تا پروژه های جدید زیرساختی نفت و گاز.

این شرکت گفت که شرکت های ملی نفت باید از سرمایه گذاری مجدد درآمد خود در پروژه های جدید با هزینه بالا که ممکن است منجر به هدر رفتن پول عمومی شود ، حذر کنند. در عوض ، دولت ها باید سرمایه را به صندوق های سرمایه گذاری عمومی هدایت کنند که از اقتصاد غیرنفتی حمایت می کنند.

در حالی که سناریوی "تقاضای کم کربن" در گزارش Carbon Tracker تصویری تیره و تار برای بخش جهانی نفت و گاز و غیر متنوع ترین پتروسترهای جهان ارائه می دهد ، نویسندگان آن می گویند چشم انداز 20 سال آینده به هیچ وجه قطعی نیست.

دالمن گفت: "در حال حاضر ، بیشتر پیش بینی كنندگان جریان اصلی چیزی را پیش بینی می كنند كه بین سناریوی" انتظارات صنعت "و سناریوی" تقاضای كم كربن "باشد.

"با این حال ، طی سال های اخیر ، بسیاری از پیش بینی ها پیش بینی های خود را تنظیم کرده اند و به طور کلی آنها به سمت سناریوی" تقاضای کم کربن "و دور از سناریو" انتظارات صنعت "گرایش دارند."