افزایش قیمت نفت و ضررهای دائمی مصرف

اگر شرکت های شیل به جای افزایش تولید ، با بازگشت سرمایه به وام دهندگان و سرمایه گذاران به قیمت ها و درآمدهای بالاتر پاسخ دهند ، ممکن است فرصتی برای اوپک + فراهم شود که اجازه دهد قیمت ها بدون از دست دادن سهم بازار افزایش یابد.

شرکتهای شیل اکنون تمرکز بیشتری بر سود سهام دارند. ”به گفته وزیر انرژی عربستان در مصاحبه ای در تاریخ 4 مارس.

"این شرکتهای شیل هستند که خودشان تغییر می کنند. آنها سهم عادلانه ماجراجویی خود را داشته اند و اکنون در حال شنیدن فراخوان سهامداران خود هستند. "

علاقه پادشاهی برای آزمایش پشتیبانی از قیمت های بالاتر زمانی اتفاق می افتد که بسیاری از سرمایه گذاران انتظار دارند یک چرخه صعودی قوی یا حتی سوپرچرخه در قیمت های نفت و کالاهای دیگر داشته باشد.

انتظار می رود رشد اقتصادی قوی پس از همه گیری COVID-19 ، همراه با سیاست های انبساطی مالی و پولی ، رشد مصرف نفت و کالاهای دیگر را تسریع کند.

در همان زمان ، تولید نفت و سایر کالاها به دلیل عدم سرمایه گذاری در هنگام افت قیمت در سال 2020 و اوایل سال 2021 و همچنین اشتیاق تازه پیدا شده برای "انضباط سرمایه" محدود خواهد شد.

در مورد نفت ، برخی از تحلیلگران پیش از استقرار گسترده وسایل نقلیه الکتریکی در اواخر سال 2020 و تا دهه 2030 ، یک برآورد گسترده را برای چند سال آینده پیش بینی می کنند.

سرمایه گذاران اوراق قرضه نیز پیش بینی می کنند که یک تورم بالاتر از حد متوسط ​​، اگر سوپرچرخه کالایی نباشد ، زیرا دولت ها و بانک های مرکزی سعی می کنند زیان اشتغال و درآمد ناشی از این همه گیری را معکوس کنند ورونق را به بازار بازگردانند.

بازدهی اوراق بهادار تحت حمایت تورم خزانه داری ایالات متحده حاکی از آن است که معامله گران انتظار دارند که نرخ تورم متوسط ​​اقلام کل ایالات متحده در حدود 2.2٪ طی دهه آینده.

نرخ تورم 10 ساله پیش بینی شده طی سوپرچرخه کالای 2007/08 در 2.5/2 - 2.5 درصد و در دوره قیمت بالای نفت از سال 2011 تا 2014 به یک سطح مشابه رسید.

برای مقایسه ، تورم قیمت مصرف کننده در ایالات متحده طی دهه گذشته به طور متوسط ​​حدود 1.75٪ در سال بوده است.

در طول پنج دهه گذشته ، سه افزایش طولانی مدت در قیمت نفت وجود داشته است - در سالهای 1973/74 ، 1979/80 و 2007/08 - که همه آنها به اندازه کافی قابل توجه بوده اند و "شوک های نفتی" نامیده می شوند.

هر شوک نیز همزمان با یک رکود شدید چرخه تجاری بود ، اگرچه جهت علیت به شدت مورد اختلاف اقتصاددانان است.

در هر حالت ، به عنوان یک نتیجه از رکود اقتصادی همراه ، یک مصرف دائمی کاهش یافت ، همچنین باعث افزایش بهره وری انرژی و سوئیچ به منابع انرژی ارزان تر شد.

هر شوک مصرف جهانی را به یک مسیر جدید و پایین تر منتقل کرد ، از جایی که هرگز به مسیر قبل از شوک بهبود پیدا نکرد.

در طی پنج سال از 1974 تا 1978 ، میزان مصرف جهانی از مسیر قبل از 1973 حدود 22 میلیارد بشکه کاهش یافت.

تلفات مصرفی پنج ساله پس از شوک های قیمتی 1979/80 و 2007/08 به ترتیب 21 میلیارد و 9 میلیارد بشکه بود.

اگر مصرف روغن در روند قبل از 1973 به رشد خود ادامه می داد ، مصرف آن تا سال 1978 به 80.4 میلیون بشکه در روز می رسید.

در عوض ، مصرف واقعی در سال 1978 فقط 62.9 میلیون بشکه در روز بود و تا سال 2004 به 80.4 میلیون بشکه در روز نرسید.

تلفات گسترده مصرف در نتیجه این شوک ها ، به ویژه در دهه 1970 ، دلیل اصلی تمام نشدن منابع نفتی به روشی است که توسط طرفداران اوج نفت در طی دهه های 1960 و 1970 پیش بینی شده است.

به نظر نمی رسد دوره قیمت های واقعی بسیار بالا بین سال 2011 و اواسط سال 2014 تأثیر قابل توجهی در رشد مصرف داشته باشد. در عوض ، تأثیر اصلی آن بر تولید بود ، جایی که قیمت های بالا اولین رونق نفت شیل ایالات متحده را تشویق و تأمین مالی می کرد.

به نظر می رسد اوپک + بنامه ریزی کرده است که فشار دادن قیمت تا حدی بالاتر بی خطر است زیرا تولیدکنندگان شیل ایالات متحده تولید را تا حد زیادی بدون تغییر باقی می گذارند و افزایش ​​متوسط ​​قیمت تاثیری بر مصرف نخواهد داشت.

در سمت تولید ، تولیدکنندگان نفت شیل متعهد شده اند که از هزینه و محدودیت تولید جلوگیری کنند. اما طی دهه گذشته هر زمان که برنت بالاتر از 55 دلار یا 60 دلار در هر بشکه با تاخیر تا یک سال باشد ، تولید ایالات متحده به طور منظم افزایش می یابد.

به نظر می رسد اوپك + بخاطر اعلام سرمایه و انضباط تولیدات شیل ، انتظار دارد كه این بار پاسخ تولید بسیاربیشتر باشد.

در سمت مصرف ، هیچ گونه ویزی مشاهده نشده استهنگامی که قیمتها زیر 100 دلار باقی مانده اند شواهد قابل توجهی از ضرر قابل توجه تقاضا وجود دارد

اما چرخه قیمت بعدی اولین چرخه خواهد بود که یک گزینه فنی مناسب برای موتورهای بنزینی در خودروهای سبک به صورت اتومبیل های برقی وجود داشته باشد.

بنابراین پاسخ مصرف می تواند کمتر از قبل چسبنده باشد ، به خصوص اگر قیمت ها به طور قابل توجهی افزایش یابد و برای مدت طولانی در آنجا بماند.

وقتی مصرف در اثر یک ابرچرخه از بین رفت ، احتمالاً برای همیشه از بین خواهد رفت.

پاسخ های سیاست

افزایش قیمت ها و ابرچرخه ها از طریق تأثیر آنها بر سیاست های دولت ، بزرگترین و طولانی ترین تأثیرات خود را بر مصرف دارند که بسیار چسبناک تر هستند و برگشت آنها سخت تر است.

در پاسخ به شوک های نفتی دهه 1970 ، سیاست های دولت تدریجی از بین بردن نفت برای تولید برق و گرمایش فضا به نفع زغال سنگ و انرژی هسته ای را ترغیب کرد.

دولت های کشورهای وارد کننده نفت همچنین مالیات وسایل نقلیه را برای تبلیغ اتومبیل های کوچکتر ، قدرتمندتر و کم مصرف استفاده می کنند.

در پاسخ به شوک نفتی 2005-2008 ، سیاست های دولت جایگزینی سوخت های زیستی را به جای روغن و فشار مجدد را برای اقتصاد سوخت وسایل نقلیه ترغیب کرد.

اخیراً ، در سال 2018 و 2019 ، دولت ایالات متحده به رهبری دونالد ترامپ رئیس جمهور ، عربستان سعودی را تحت فشار قرار داد تا هر زمان که قیمت برنت از 70 دلار در هر بشکه و به ویژه از 75 دلار بالاتر رفت ، تولید خود را افزایش دهد و بازار نفت را خنک کند.

جان کمپ تحلیلگر بازار رویترز است. نظراتی که بیان شد نظرات شخصی اوست.

منبع: رویترز (ویرایش توسط دیوید گودمن)