غنا باید در برنامه های نفتی خود به خطر انتقال انرژی توجه کند

شرکت های نفتی در سراسر جهان با توجه به انتقال انرژی جهانی به سمت سوخت های سبز ، که تهدید می کند تقاضای طولانی مدت برای نفت و گاز را کاهش دهد ، در حال بررسی مجدد مدل های تجاری خود هستند.

فقط در سال 2020 ، شرکت های بین المللی نفتی از جمله BP ، Shell و Total پروژه های نفتی را با مبلغ بیش از 80 میلیارد دلار نوشتند ، نتیجه تجدید نظر در پایین در پیش فرض های آنها در مورد قیمت بلند مدت محصولاتشان.

با این حال اکثر شرکت های ملی نفت دولتی (NOC) از تجزیه و تحلیل نمونه کارها برای انعطاف پذیری در دنیای کم کربن عقب مانده اند - اما برای شروع هنوز دیر نیست. از آنجا که انتقال انرژی جهانی بخش نفت را بیش از هر زمان دیگری خطرناک تر می کند ، برنامه های اعلام شده غنا برای تبدیل GNPC به یک "اپراتور کلاس جهانی" - یعنی یک شرکت نفتی که فعالیت کامل میدان های نفتی را بر عهده دارد و در سطح بین المللی رقابت می کند - بازبینی مجدد را تأیید می کند.

تحقیقات جدید موسسه حاکمیت منابع طبیعی (NRGI) تخمین می زند که NOCs در سراسر جهان قرار است بیش از 400 میلیارد دلار در دهه آینده برای پروژه های نفت و گاز هزینه کنند که حتی در قیمت های بلند مدت که با کاهش تولید گازهای گلخانه ای سازگار نیستند در بودجه جهانی کربن بمانید.

بنابراین ، اگر جهان به سرعت به سمت منابع انرژی پاک تر حرکت کند ، این شرکت های ملی نفت و دولت های آنها از سرمایه ای که در معرض خطر قرار داده اند سود نخواهند برد.

GNPC می تواند تا یک میلیارد دلار در چنین سرمایه هایی هزینه کند. این یک چهارم کل سرمایه گذاری آینده شرکت است. همه این پول از طرف خود دولت تأمین نخواهد شد: بخشی از آن "حمل خواهد شد" ، به این معنی که شرکت های بین المللی نفت این مبلغ را به GNPC وام می دهند و آن را به صورت کاهش در صورتحساب های مالیاتی غنا در آینده جبران می کنند.

GNPC بخشهای دیگر یک میلیارد دلاری را از بانکها و سایر وام دهندگان وام می گیرد. در همه موارد ، سرانجام بار و خطر - به دوش GNPC و غنا می افتد.

GNPC از سال 2011 تا 2019 از صندوق های نفتی غنا تخصیص هایی به ارزش نزدیک به 2 میلیارد دلار دریافت کرد که یک سوم درآمد نفتی این دوره را تشکیل می دهد. این شرکت از این درآمد برای حمایت از هزینه های اکتشاف ، توسعه و تولید و همچنین هزینه های مسئولیت های اداری ، سرمایه ای و اجتماعی استفاده کرده است.

در حال حاضر ، GNPC سرمایه گذاری قابل توجهی در مشارکت مشترک خود از دو بلوک و مدیریت منافع خود در سه زمینه تولید ، یک زمینه پیش از توسعه و 14 زمینه اکتشاف انجام می دهد.

این ارقام میلیارد دلاری منعکس کننده مسیر رشد موجود GNPC است. اگر قرار باشد غنا تلاش بزرگی برای تبدیل GNPC به یک اپراتور کلاس جهانی انجام دهد ، برچسب قیمت می تواند بسیار بالاتر رود و خطرات قابل توجهی را برای کشور به همراه داشته باشد.

از آنجا که سرمایه گذاران بین المللی و حتی برخی از شرکت های بین المللی نفتی به دنبال تنوع در فراتر از نفت هستند ، آیا غنا می تواند شرط خود را برای تبدیل شدن به یک رهبر تجاری افزایش دهد؟

بخش نفت فقط خطرناک تر می شود. هر سدی که دولت در GNPC سرمایه گذاری کرده ، پولی است که با هدایت مجدد آن در بخش نفت در معرض خطر است. دولت می توانست از این پول برای پرداخت بدهی حاکمیت غنا ، با وام با نرخ سود شیب دار 7.5٪ استفاده کند.

یک میلیارد دلار GNPC ممکن است در دهه آینده در پروژه های با هزینه بالا سرمایه گذاری کند معادل حدود 18 درصد از هزینه های احتمالی دولت در یک سال است. این شرط بندی ها ممکن است نتیجه بدهد - اما اگر این طور نباشد ، آیا غنا می تواند ضرر را بپردازد؟

غنا کشوری وابسته به منابع است: بیش از یک چهارم صادرات آن فقط از طریق نفت و گاز انجام می شود. این بدان معنی است که هرگونه کاهش چشمگیر در بازار نفت ، به عنوان مثال به دلیل سرعت بخشیدن به انتقال انرژی ، می تواند غنا - و GNPC - را به یک بحران تبدیل کند.

وقتی این اتفاق می افتد ، دولت با مشکلات متعددی روبرو خواهد شد. حتی ممکن است دولت وسوسه شود که GNPC را با هدایت پول بیشتر مردم به صنعت نفت و نه برنامه های توسعه بقیه اقتصاد غنا ، نجات دهد.

برای مقابله با این چالش های قریب الوقوع ، مقامات غنا باید تأثیری را که انتقال انرژی می تواند بر قیمت نفت خام داشته باشد ، بررسی کنند. هزینه تولید ، صادرات نفت و گاز و مدیریت درآمد نفت. دولت همچنین باید فرایندهای داخلی و خارجی GNPC ، ظرفیت انسانی و مالی موجود و جهت استراتژیک در مواجهه با انتقال انرژی جهانی را بررسی کند.