ویرانی های نشت نفت موریس هنوز رفع نشده است

موریس به دلیل داشتن سواحل زرق و برق دار ، سنگ های آتشفشانی ، اکوسیستم های شکننده جنگل های حرا ، جزایر مرجانی ، صخره های مرجانی زیر آب ، گیاهان دریایی و قلعه های تاریخی به عنوان یک مکان محبوب برای تعطیلات شناخته شده است. اما در اوایل سال 2020 ، صنعت جهانگردی - بخش مهمی در اقتصاد موریس - به دلیل شیوع COVID-19 ضربه سختی خورد و به معیشت قسمت زیادی از مردم محلی آسیب زد. و آنچه چندین ماه بعد اتفاق افتاد جزیره را کاملا ویران کرد.

در تاریخ 25 ژوئیه ، کشتی ژاپنی MV Wakashio ، با ترانزیت بیش از حد نزدیک به موریس ، به یکی از شکننده ترین صخره های مرجانی برخورد وواژگون شد. در 6 آگوست ، شروع به نشت سوخت کرد ، که مشخص شد نوع جدیدی از روغن سنگین بسیار سمی است. قبل از اینکه نشت متوقف شود ، حدود 1000 تن نفت به اقیانوس هند نفوذ کرده بود که خط ساحلی و تالاب های موریس را به شدت آلوده کرد ، این امر به بدترین فاجعه زیست محیطی تبدیل شده است.

ده ها هزار نفر که داوطلب پاکسازی بودند ، از جمله اعضای جوامع محلی ماهیگیری ، در معرض اجزای سمی نشت نفت بودند که به سیستم غذایی جزیره آسیب رساند و جذابیت آن را برای گردشگری کاهش داد. در حین یدک کشیدن باربری که از کشتی غرق شده بود ، سه ملوان جان خود را از دست دادند و یک نفر ناپدید شد. بیش از 50 نهنگ و دلفین در سواحل جزیره مردند. دولت هنوز جزئیات كالبدشكافی از حیوانات را منتشر نكرده است كه تأیید می كند آیا مرگ آنها در اثر نشت روغن ایجاد شده است یا خیر.

امروز ، عدم اطمینان در مورد بازیابی موریس همچنان پابرجاست ، در حالی که هیچ اقدام اساسی برای محافظت از آبهای جزیره در برابر حادثه آینده انجام نشده است.

هیچ اطلاعات جامعی در مورد دلیل پهلو گرفتن واکاشیو ، تأثیر احتمالی نشت روغن بر روی سلامتی مردم و طبیعت یا دلیل غرق شدن قسمت جلوی کشتی در محل نگهداری یک نهنگ در دسترس عموم قرار نگرفته است.

دولت همچنین برای اطمینان از عدم وقوع نشت نفت دیگری کار کمی انجام داده است. خط ساحلی موریس در برابر خسارات ناشی از فعالیت های بین المللی دریایی آسیب پذیر است و با توجه به اهمیت اکولوژیکی ، اقتصادی اقتصادی و علمی آنها نباید تحمل شود.

یکی از اقداماتی که دولت می تواند در این راستا انجام دهد ایجاد منطقه ویژه دریا (PSSA) با کمک سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) است. PSSA منطقه ای را تأسیس می کند که کشتی ها باید از آن اجتناب کنند. این به مقامات کمک می کند تا نقاط مختلف تنوع زیستی را در آبهای موریس حفظ کرده و مسیری ایمن برای صنعت حمل و نقل را تضمین کنند.