آیا ونزوئلا بر سر نفت جنگ خواهد کرد؟

با توجه به روند داغی که ExxonMobil طی 5 سال گذشته با ورود شرکت های جدید و تقویت بازی حفاری ، این موضوع تعجب برانگیز نیست. علاقه ای که در سطح جهانی به گویان نسبت داده می شود ، گلایه های طولانی مدت ونزوئلا را در مورد استان مورد مناقشه Esquestiboرا تشدید کرده است - قبل از سال 2015 اختلاف نفت ونزوئلا و گویان شبیه داستان داوود در برابر Goliath بود اما اکنون ، با افزایش گویان در ذخایر نفتی خود و همچنان جذب سرمایه گذاران جدید ، داستان حساسیت برانگیز تر شده . در میان همه اینها ، نیکولاس مادورو ، رئیس جمهور ونزوئلا متعهد شده است که اسکوبیبو را دوباره تسخیر کند. در نگاه اول ، این قضیه که ونزوئلا باید بر سر یک منطقه مورد مناقشه وارد جنگ شود ، چه رسد به گویان ، کاملاً مشکوک به نظر می رسد. ونزوئلا دارای بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت جهان است که در مجموع 304 بشکه در ثانیه است ، یعنی بیشتر از کل آمریکای شمالی ، بیش از عراق و ایران. ذخایر گویان بخشی از این مقدار است که با 9-10 حلقه خود به سختی به 3 درصد می رسد. با این حال ، در پشت نمای خشک داده ها و آمار ، یک بخش کامل از احساسات انسانی نهفته است ، که اغلب به دلیل ماهیت ذهنی خود گمراه شده و در این قلمرو خاص ، کاراکاس ناامید کننده و نگران کننده است. گویان یکی پس از دیگری کشف بزرگ (با وجود شکست اخیر Hassa-1) را اضافه می کند ، در حالی که شرکت ملی نفت ونزوئلا PDVSA همچنان برای تأمین هزینه های خود تلاش می کند.

اختلاف در مورد گوایانا نتیجه (یکی از گزینه های دیگر منطقه Esquestibo نامیده می شود) یکی از پیچیده ترین مسائل باقیمانده است که میراث استعمار را با گلایه های امروزی مخلوط می کند. همه چیز در سال 1840 آغاز شد ، زمانی که امپراتوری بریتانیا مرزهای بدون چون و چرا و بی ثبات بین گویان انگلیس و ونزوئلا را با استفاده از "خط شومبورگ" مشخص کرد. برای هیچ کس تعجب آور نبود که ونزوئلا ادعای انگلیس را رد کرد ، با این حال ، هر دو طرف مایل به درگیر شدن در یک درگیری طولانی نبودند ، هر دو طرف توافق کردند که در سال 1850 اختلاف نظر داشته باشند و قول دادند که منطقه را که عمدتا خالی از سکنه نبود ، استعمار کنند. علی رغم داوری و مذاکرات ، تا زمانی که گویان در سال 1966 خود را مستقل اعلام کرد ، این سوال که چه کسی باید منطقه اسکوبیبو را کنترل کند ، حل نشده باقی ماند. کاراکاس گویان مستقل را به رسمیت شناخت ، اما فقط سرزمین های آن واقع در شرق رودخانه اسکوبیبو بود ، با این ادعا که تمام سرزمینهای غربی بخشی از ونزوئلا هستند.