شیل ایالات متحده در حال افزایش نفوذ در بازارهای نفت است

، تمایل واشنگتن برای تقویت امنیت انرژی و ایجاد سنگر در برابر گسترش کمونیست ها به خاورمیانه ، عربستان را به یک متحد اصلی ایالات متحده تبدیل کرد. اوپک در اوج قدرت خود ، در دهه 1970 ، با کاهش تولید نفت باعث انعطاف پذیری عضلات خود شد و باعث افزایش قیمت ها به سمت بالا شد و باعث ایجاد دو شوک در قیمت نفت شد که باعث رکود جهانی شد. از آن زمان به بعد ، به دلیل رشد سریع تولید نفت غیر اوپک ، به ویژه در ایالات متحده آمریکا و برزیل ، قدرت اوپک به طور مداوم رو به زوال است.

رونق نفت شیل ایالات متحده باعث شد تا تولیدات خشکی پس از نزدیک به سه دهه کاهش به سرعت افزایش یابد. واردات نفت خام ایالات متحده از خاورمیانه به شدت سقوط کرد و کنگره محدودیت چهار دهه صادرات نفت ایالات متحده را لغو کرد. حتی برنامه ریاض در سال 2014 برای بازپس گیری سهم بازار و از بین بردن صنعت نفت شیل ایالات متحده با گشودن شاخه ها و تقویت قابل توجه تولید ، که باعث می شود قیمت های نفت خام به طور مداوم کاهش یابد ، شکست خورد. در سال 2018 ، ایالات متحده از عربستان سعودی پیشی گرفت و بزرگترین تولید کننده نفت جهان شد و روزانه 10.96 میلیون بشکه معادل نفت پمپاژ می کند. از آن زمان تولید ، با هدایت صنعت نفت شیل ، با سقوط قیمت نفت در مارس 2020 رشد کرد و تأثیر چندانی بر مواد نفتی بر صنعت نفت شیل آمریکا نداشت. اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده تخمین می زند که تولید نفت 2020 ایالات متحده به طور متوسط ​​روزانه 11.3 میلیون بشکه نفت خام است که اگرچه 7 درصد کاهش نسبت به سال 2019 دارد ، اما هنوز 29٪ بیشتر از 8.8 میلیون بشکه تولید روزانه در طول سال 2014 در دوره رونق نفت شیل است. اوج. EIA پیش بینی می کند تولید نفت 2021 ایالات متحده سالانه 2٪ کاهش یابد و به 11.1 میلیون بشکه در روز برسد ، که این میزان 26٪ بیشتر از سال 2014 است. مقاومت صنعت نفت شیل ایالات متحده را می توان به پیشرفت فن آوری و تخصص نسبت داد که همراه با رشد بهره وری عملیاتی باعث شده است که قیمت های ناگهانی به طور مداوم کاهش یابد. طبق گزارش فدرال رزرو دالاس ، چاه های نفت شیل جدید به طور متوسط ​​از 46 بشکه 52 دلار در هر بشکه در مقایسه با حدود 77 دلار در هر بشکه در سال 2014 می گذرند. نفت با سرعت خشمگین بدون در نظر گرفتن قیمت های نرم تر. سیاست خارجی ایالات متحده همچنین قدرت ژئوپلیتیکی اوپک و توانایی دستکاری قیمت های نفت را از بین می برد. تحریم ها علیه ایران و ونزوئلا مانع از گسترش تولید نفت یا تقویت نفوذ خود در این کارتل می شود. این کشور همچنین با عقب انداختن رشد اقتصادی ایران به عربستان سعودی پاداش می دهد ، در نتیجه تأثیر تهران در خاورمیانه را کاهش می دهد و اقتدار ریاض را به عنوان تولید کننده اصلی اوپک تقویت می کند. پترو دیپلماسی کاخ سفید در زمان رئیس جمهور ترامپ برجسته کاهش نفوذ اوپک و توانایی دستکاری قیمت های نفت است. در طول سال 2018 که برنت به بیش از 70 دلار رسیده بود و با 80 دلار در هر بشکه معاشقه می کرد ، رشد اقتصادی ایالات متحده را تهدید می کند ، ترامپ تحت فشار قرار دادن اوپک برای افزایش تولید در پایین نگه داشتن قیمت ها تلاش کرد. سپس در اوایل آوریل سال 2020 ، پس از سقوط قیمت نفت به دلیل همه گیری COVID-19 و جنگ قیمتی بین عربستان سعودی و روسیه ، تهدید بقای صنعت نفت شیل ایالات متحده ، ترامپ بار دیگر وارد عمل شد. وی با ریاض تماس گرفت و تهدید به عقب نشینی نیروهای آمریکایی کرد مگر اینکه تولید سعودی برای تقویت قیمت نفت خام قطع کند