چین در حال خرید مقادیر بی سابقه نفت ایران است

خریدهای رسمی تنها 25 درصد از واردات پیگیری شده توسط Refinitiv را به خود اختصاص داده است زیرا چین علی رغم تحریم های شدید آمریكا تحت دولت ترامپ سابق (كه تحریم ها علیه ایران را به سطح قبل از توافق هسته ای ایران برگردانده بود) ، خریدهای كمی را حفظ كرده است. این تحریم ها باعث کاهش شدید صادرات نفت ایران ، به ویژه در آسیا ، از اواخر سال 2018 شده است. با این حال ، این آخرین داده ها حاکی از آن است که چین و سایر بازارهای آسیا با انتقال به رهبری جدید در ایالات متحده ، به عنوان دولت بایدن صریحاً پیشنهاد کرده است که مذاکرات با ایران را از سر بگیرد.

هنوز تغییر موضع در واشنگتن تنها عامل گسترش روابط بین چین و ایران نیست. گزارش های تازه از سرمایه گذاری گسترده چینی در این کشور در اواسط سال 2020 منتشر شد زیرا به نظر می رسد که دو کشور در حال آماده سازی مذاکرات در مورد یک توافق نامه همکاری استراتژیک جامع بلند مدت هستند. این یک هجوم سرمایه به صنایع ایران از جمله بانکداری ، زیرساخت ها ، ارتباطات از راه دور و بخش های حمل و نقل در ازای نفت با تخفیف است. اسناد فاش شده همچنین حاکی از آن است که این پیمان فراتر از تجارت و سرمایه گذاری خواهد بود و راهی برای همکاری نظامی بیشتر در منطقه هموار می کند. (چین ، ایران و روسیه همچنین در اواخر سال 2019 تمرینات مشترک نظامی بی سابقه ای را در خلیج عمان و اقیانوس هند انجام دادند ، اقدامی که نگرانی ها را در مورد احتمال همکاری بین واشنگتن به عنوان بازیگران تجدیدنظرطلب ایجاد کرد.

پس از نهایی شدن ، این توافق نامه به عنوان یک نجات اقتصادی بسیار مورد توجه ایران قرار خواهد گرفت. از نظر پکن ، این معامله در تلاش برای تنوع بخشیدن به تأمین انرژی خود و زمینه سازی برای گسترش طرح کمربند و جاده ، اتصال راهروهای جنوب آسیا و فراتر از آن به خاورمیانه کمک می کند. توسعه زیرساخت ها از جمله شهر بندری چابهار در جنوب نیز می تواند تقویت امنیت انرژی چین را بیشتر تسهیل کند. علم صالح ، مدرس مرکز مطالعات عربی و اسلامی دانشگاه ملی استرالیا و زکیه یزدان شناس ، یکی از محققان مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه برای امور خارجه ، نوشتند: "تأمین آزادی ناوبری از طریق خلیج فارس برای چین از اهمیت زیادی برخوردار است." خط مشی.

در حالی که انگیزه های روشنی برای پکن و تهران برای تقویت روابط دو طرفه وجود دارد ، محدودیت ها و چالش ها همچنان وجود دارد. چین به دنبال ایجاد تنوع در روابط خود با خلیج فارس است ، اما همچنین تمایلی به کشاندن مسئولیت های اقتصادی یا ژئوپلیتیکی ندارد. علاوه بر تنش های منطقه ای ، چین ممکن است با واکنش های داخلی روبرو شود. "در کشورهایی مانند ایران ، که سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به دولت کم است ، سرمایه گذاری های چینی این خطر را دارند که تصور شوند و یا به عنوان حمایت از دولت های غیرمردمی نشان داده شوند که تمایل دارند منافع ملی را فدا کنند تا از بقای خود محافظت کنند. ، "نیما خرمی ، همکار پژوهشی در انستیتوی قطب شمال برای دیپلمات می نویسد.

بعید است نگرانی های مربوط به امنیت انرژی به زودی برای چین کاهش یابد. نفت تقریباً 20 درصد از انرژی مصرفی کشور را تشکیل می دهد و از سال 2017 (پیشی گرفتن از ایالات متحده) بزرگترین وارد کننده نفت خام در جهان است. در سال 2020 ، واردات روغن چین به 10.85 میلیون بشکه در روز (بشکه در روز) رسید ، در حالی که در سال 2009 حدود 4 میلیون بشکه در روز بود. با این حال ، نفت ایران برای چین فقط یک منبع است که فقط 3 درصد واردات روغن چین را تشکیل می دهد و ایران در میان تأمین کنندگان برتر رتبه بندی نمی کند. (عربستان سعودی ، روسیه ، عراق و برزیل چهار تامین کننده اصلی نفت به چین هستند.) اگرچه انعقاد یک پیمان دو جانبه ممکن است حجم نفت ایران را که به مقصد چین است بیشتر افزایش دهد ، اما پکن در مورد جعل روابط همچنان احتیاط می کند که از تعادل لطیفی که با تعداد زیادی از شرکای خلیج فارس ایجاد کرده است ، منحرف می شود.